De tarieven voor vermogensbeheer zijn te vergelijken met de keuze tussen een luxe jacht en een goedkopere middenklasse zeilboot. Bij een jacht betaal je meer voor de luxe, de grootte en geavanceerde technologie, terwijl een “gewone” zeilboot eenvoudiger maar net zo functioneel kan zijn.
Echter, de hogere prijs van het exclusieve jacht lijkt zijn luxere keuze in materialen en de grootte te rechtvaardigen.
In de wereld van kosten bij vermogensbeheer is dit principe echter niet altijd van toepassing. Het betalen van hogere kosten voor vermogensbeheerdiensten leidt niet noodzakelijkerwijs tot betere financiële prestaties of hogere rendementen.
Integendeel, het is een algemeen erkend feit dat lagere kosten vaak resulteren in een hoger overgebleven eindresultaat.
Veel vermogensbeheerders proberen met aantrekkelijke strategieën en overtuigende verhalen hun toegevoegde waarde te verkopen.
Echter, uit ervaring blijkt dat veel bekende en traditioneel betrouwbare namen, met hogere kosten op de lange termijn vaak achterblijven bij de gemiddelde prestaties.
Kortom, in de wereld van vermogensbeheer is duurder niet per se beter. Het is essentieel om kosten af te wegen tegen de echte waarde en het mogelijke rendement van de belegging.
Waar bestaan de tarieven uit bij vermogensbeheer?
Vermogensbeheer is steeds makkelijker beschikbaar voor iedereen, dankzij meer automatisering en het bundelen in mandjes van aandelen en obligaties.
Je kunt nu al met een klein bedrag terecht bij een vermogensbeheerder, en vaak voor lage kosten.
Deze kosten liggen gemiddeld tussen de 1% en 2% van het geïnvesteerde vermogen, maar het kan zelfs nog goedkoper. Wees echter alert, want sommige vermogensbeheerders rekenen aanzienlijk hogere kosten, die vaak verborgen zijn in de producten.
Maar welke kosten brengen vermogensbeheerders in rekening?
Er zijn directe kosten, die duidelijk staan weergegeven. Daarnaast zijn er ook indirecte of verborgen kosten, die zijn opgenomen in de samenstelling van de beleggingsportefeuille.
Deze zie je dus niet, maar die zijn er wel.
Er worden verschillende tarieven gerekend bij vermogensbeheer. De kosten bij vermogensbeheer voor de dienstverlening zijn belangrijk omdat deze grote invloed uitoefenen op jouw uiteindelijke rendement. Hoe lager de kosten, des te hoger het resultaat.
Tarieven voor vermogensbeheer:
Elke vermogensbeheerder heeft zijn kostenstructuur voor vermogensbeheer. Hier leest je de drie meest voorkomende vergoedingsstructuren. Deze kosten betaal je per kwartaal.
Vaste vergoeding (managementfee)
Bij een managementfee of vermogensbeheerfee betaal je een vaste vergoeding met de ‘gebruikelijke’ transactiekosten. Je betaalt bijvoorbeeld 1% over jouw beheerde vermogen. Daarnaast ben je afhankelijk van het aantal mutaties of transacties die jouw beheerder toepast binnen de portefeuille. Het is daarom van belang om te weten hoe hoog de transactie kosten zijn die worden doorberekend.
All-in fee
Veel partijen gebruiken een all-in fee. Dit betekent dat je een vaste vergoeding betaalt, inclusief transactiekosten. De kosten die de beheerder maakt voor een aan- of verkoop, worden dus niet extra aan jou gefactureerd. Je weet van tevoren precies wat het je gaat kosten.
Let op: banken gebruiken vaak een all-in fee. Maar ze vermelden er vaak niet bij dat de kosten voor de fondsen die ze gebruiken bovenop de all-in fee komen.
Veel van onze cliënten hebben hier al eens ervaring mee gehad. Het is belangrijk om een goed overzicht te hebben van de totale kosten. Wil je hierbij begeleid worden, doe dan de vermogensscan.
Performance Fee
Je kunt ook kiezen voor een beheerder die op basis van prestatie afgerekend wordt, oftewel ‘no cure no pay’. Dit is de zogenoemde performance fee plus de ‘gebruikelijke’ transactiekosten. Je betaalt alleen een vergoeding als er rendement wordt behaald.
Sommige partijen hanteren meerdere vergoedingsstructuren. Combinaties van de bovenstaande vergoedingen zijn mogelijk, wat vaak wordt aangeduid met “combi fee”.
Je hebt dus de beheerkosten, dit is de vergoeding die je betaalt aan de vermogensbeheerder voor het beheren van je portefeuille. Zoals hier boven beschreven staan en overige kosten die in rekening gebracht kunnen worden zoals:
- Periodieke kosten: Dit zijn de kosten die regelmatig terugkomen, zoals abonnementskosten of toezichtskosten van de AFM die de partij aan jou doorberekent.
KOSTEN DEPOTBANK/DERDEN
- Transactiekosten: Dit zijn de kosten voor het aan- en verkopen van producten in je portefeuille, zoals aandelen. Spreadkosten (het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijs) vallen ook onder deze categorie. Elke transactie brengt deze kosten met zich mee.
- Bewaarloon/service fee/administratiekosten: Dit zijn de kosten die je betaalt aan de depotbank voor het bewaren van je beleggingen en de administratieve afhandeling ervan.
KOSTEN FONDSEN/PRODUCTEN
- Fondskosten: Dit zijn de kosten voor het beheer van het fonds. Veel partijen beleggen niet direct in aandelen of obligaties maar via fondsen, waarvoor je deze kosten betaalt.
Als je deze bij elkaar optelt kom je op een totaal tarief uit.
Dit totaal geeft een overzicht van alle kosten die je betaalt voor vermogensbeheer, inclusief de kosten voor de diensten van de vermogensbeheerder, eventuele transacties, en de producten waarin wordt belegd.
Binnen de “Fondskosten / Productkosten” zijn de kosten al verwerkt in de handelsprijs van het betreffende fonds, waardoor je hiervoor geen afzonderlijke factuur krijgt.
Evenzo, in de categorie “Kosten Depotbank/Overige”, zijn er transactiekosten die vaak niet als aparte kostenpost worden gefactureerd. Dit omvat kosten zoals brokerkosten en spreadkosten, die automatisch worden meegenomen in je handelstransacties.
Dit soort kosten worden beschouwd als indirecte kosten.
Verder kunnen er incidentele kosten zijn, zoals bij het instappen of uitstappen van een specifiek product, of er worden aparte kosten in rekening gebracht kunnen worden voor het liquideren van je beleggingsportefeuille.
In ons gratis te downloaden E-book: ‘Selecteer jouw vermogensbeheerder in 10 stappen’, vertellen we je meer over de vergoedingen bij dienstverlening, inclusief de High-water-mark strategie, die regelmatig wordt toegepast.